Lekker naar de zon?
De radio stond een paar uurtjes aan op een willekeurige woensdag in januari. De lucht is grijs, druilerig valt de regen op groen uitgeslagen stoeptegels en zompige graszoden. Geen aantrekkelijk weer om er op uit te trekken. Gelukkig is daar de reclame om ons even op te tillen uit die grauwe, mottige winterslaap. Het is tijd voor vakantie, want de zomer lonkt alweer, nietwaar? Zomaar enkele kreten die op dat moment in de reclamebulletins voorbijkwamen:
“Die zonsondergang wordt er echt niet mooier van als je er meer voor betaalt.”
“Jouw unieke vakantie. Weg van de massa.”
“Geen zin in de winter? (…) Zwemmen, zeilen, lekker eten en drinken, een beetje avontuur en heerlijk relaxen.”
Deze beelden die als vanzelf bergen, zon, zee en strand op je netvlies toveren, zullen ook op tv, in bladen en swipend door social media tot je gekomen zijn. Het viel me op. Achter de periode van de feestdagen met de aangewakkerde koopwoede is nauwelijks een punt gezet, of we gaan door. Door naar de zomer, die met z’n warme herinneringen weldadig aanvoelt in deze kille tijd van het jaar. En die willen we graag opnieuw beleven, zo niet beter beleven. En gestimuleerd door de hausse aan paradijselijke plaatjes verlangen we naar die betere wereld. Die voor enkele weekjes de onze moet worden.
Daarmee hoeven we niemand zijn vakantie te ontzeggen. Periodes van rust zijn heilzaam en in een andere omgeving zien we soms beter hoe God aanwezig is in de schepping en ons eigen leven. Wat heeft dat te maken met diaconaat? Dat we bijvoorbeeld die ander ook hun vakantie gunnen, ook zij die daar misschien minder mogelijkheden toe hebben. Zo kunnen we collecteren voor de Voor Elkaar Vakantieweken en bestaat er zoiets als Het vakantiebureau. En in de Oude Kerk is een groep jongeren bezig met het voorbereiden van een werkvakantie naar Ghana, om daar dienstbaar te zijn voor de naaste.
En ben je de komende weken een vakantie aan het boeken? Een fijn vooruitzicht. Maar laten we ook door alle veelbelovende zomerzonnen heen kijken. We hebben ons uiteindelijk te laven aan slechts één zon. Dat is de door Maleachi aangekondigde Zon der Gerechtigheid (Mal. 4: 2), Jezus Christus. Juist het diaconale werk laat zien naar welke betere wereld we echt op weg zijn: Gods Koninkrijk. De dienst aan de naaste laat de stralen van dat Koninkrijk al op de aarde vallen. Dan wordt 2025 in Zwijndrecht, aan de costa’s, op bergen en in dalen een jaar waarin dé Zon opgaat in vele harten.
Namens de diaconie van de Oude Kerk,
Niels Vlot